Bruksizm to powszechny, choć często bagatelizowany problem, który może prowadzić do poważnych konsekwencji zdrowotnych. Nieświadome zgrzytanie zębami i nadmierne napięcie mięśni twarzy nie tylko uszkadzają szkliwo, ale także powodują ból głowy, szczęki czy karku. Czy masaż transbukalny może być skutecznym sposobem na walkę z tym schorzeniem? Jakie są inne metody leczenia bruksizmu?

Szkodniki w naszych domach potrafią przysporzyć wielu kłopotów. Eliminacja szkodników, takich jak pluskwy, prusaki i mrówki, to kluczowy element zapewnienia komfortu i bezpieczeństwa w naszych domach. Ich obecność nie tylko wpływa na komfort codziennego życia, ale również niesie za sobą liczne zagrożenia zdrowotne. Na szczęście istnieją skuteczne metody zwalczania tych problematycznych gości, takie jak dezynsekcja, dezynfekcja i deratyzacja. W poniższym artykule dowiesz się więcej o tym, jak poradzić sobie z niechcianymi lokatorami oraz kiedy warto skorzystać z pomocy specjalistów. Przygotuj się na walkę ze szkodnikami!

Przepuklina pępkowa – kiedy operacja jest koniecznością?

Przepuklina brzuszna to nieprawidłowe, częściowe lub całkowite, uwypuklenie narządów wewnętrznych lub tkanki poza jamę brzuszną. Wewnątrz jamy brzusznej występuje ciśnienie dodatnie, które zwiększa się podczas wysiłku, pracy mięśni brzucha, na skutek np. kaszlu, intensywnego śmiechu, wizyty w toalecie, podnoszenia ciężaru itp. Zdarza się, że między mięśniami pojawia się miejsce osłabione, a zwiększone ciśnienie i napór narządów wewnętrznych na otrzewną skutkuje powstaniem uwypuklenia, które nazywamy przepukliną.

Przepuklina pępkowa jest odmianą przepukliny brzusznej związana z przemieszczeniem zawartości jamy brzusznej poza pierścień pępkowy. Ten rodzaj przepukliny pojawia się najczęściej u noworodków. Jest to wada wrodzona, zazwyczaj niegroźna i bezbolesna. Zwykle ustępuje samoistnie wraz z wiekiem, zanika u około 90% dzieci do 5. roku życia, najczęściej nie wymaga leczenia. W przypadku pojawiających się objawów przepukliny pępkowej należy skorzystać z konsultacji lekarskiej.

Objawy przepukliny pępkowej

U noworodków i niemowląt objawem jest wystający pępek cofający się pod wpływem dotyku, najczęściej ustępuje samoistnie w pierwszym roku życia. W przypadku niewielkiej przepukliny pępkowej najczęściej oprócz uwypuklenia widocznego w okolicy pępka, występuje brak innych objawów. Przy przepuklinach większych zauważany jest dyskomfort i wyraźne jej powiększenie podczas zaparć, kaszlu czy kichnięcia.

W rzadkich przypadkach objawy bardzo nasilone występują, gdy przepuklina ulega na uwięźnięciu prowadzącym do uciśnięcia odcinka jelita w worku przepuklinowym. Pojawia się intensywny, nagły ból - towarzyszą mu nudności, wymioty i silne wzdęcie brzucha związane z zatrzymaniem gazów i stolca. Przepuklina uwięźnięta wymaga natychmiastowego zabiegu operacyjnego, ponieważ może prowadzić do zaburzeń w ukrwieniu jelita i w efekcie do jego martwicy.

Leczenie przepukliny pępkowej

U większości noworodków przepuklina ustępuje samoistnie i nie wymaga leczenia. Pomocne są odpowiednie ćwiczenia, układanie niemowlaka na brzuszku, a także naklejanie specjalnych plastrów, wspomagających naturalny rozwój mięśni i cofanie się zawartości jamy brzusznej. Wskazana jest obserwacja pediatryczna. U dzieci kilkuletnich przepuklina może pojawić się na skutek intensywnego wysiłku, najczęściej samoistnie zanika. W przypadku wystąpienia wymiotów, bolesności, podwyższonej temperatury konieczna jest konsultacja lekarska.

W Szpitalu Carolina oferowana jest możliwość leczenia w trybie jednodniowym znacznie ograniczająca stres dziecka związany ze zmianą otoczenia.

Artykuł sponsorowany

Ból pleców może dokuczać nam z różnych przyczyn. Niezależnie od powodów, jest bardzo dokuczliwy, obniża nastrój, sprawność i utrudnia wszystkie codzienne czynności. Sprawdzimy dziś, jakie ćwiczenia na ból pleców pomogą nam poczuć się lepiej.

Obiegowa nazwa „Łokieć Tenisisty” odnosi się do entezopatii nadkłykcia bocznego kości ramiennej. Jest to schorzenie  przyczepu ścięgien prostowników nadgarstka do nadkłykcia bocznego kości ramiennej, którego źródłem są zmiany degeneracyjne struktur włókien kolagenowych ścięgien. Entezopatia jest to zmiana przeciążeniowo–zwyrodnieniowa miejsca mocowania ścięgien, więzadeł lub torebek stawowych do kości. Powstaje w wyniku mikrourazów i przeciążeń, gdy pojedyncze włókna ścięgien są odrywane od chrząstki i przemieszczane w obrębie ścięgna. Nazwa pochodzi od kontuzji dość częstej wśród tenisistów, dotyka około 10% graczy.